تعیین سن سنگ ها و تشخیص شرایط آب و هوایی گذشته بوسیله سنگواره ها

دیرینه شناسی گیاهی

این مبحث یکی از واحد های درسی دوره کارشناسی است . که لازمه ورود به آن آشنایی جزئی با گیاهان و انشعابات آنها می باشد . مطالبی که در این بخش می نویسم آشنایی با دیرینه شناسی گیاهی و شرایط بقایای گیاهی و اجزاء آنها و روشهای تقسیم بندی و شناسایی آنها در سنگ ها را می باشد. بطوری که مشخص است سنگواره های گیاهی در زمین شناسی برای تعیین سن نسبی و شرایط آب و هوایی و تکتونیکی گذشته کاربرد فراوان دارد . ولی در مقایسه با ماکرو ومیکرو فسیل های جانوری در مکان دوم قرار داردن زیرا گستردگی و تنوع جنس آها کمتر است .

شرایط مناسب برای حفظ بقایای گیاهی :

1) فقدان اکسیژن  2) محیط راکد که شرایط مناسب جهت ارتباط با محیط های دریایی را داشته باشد .

محیط های دریایی حائز شرایط  :

1) محیط های رود خانه ای 2) swamps   (باتلاق ها ) 3) محیط های دلتایی در شرایط آب و هوایی گرم و مرطوب باشند.به محیط های فوق محیط های تدریجی  یا Transitional  گویند .

از این جهت swamps  را محیط تدیجی سرشار از گیاه می گویند و تحت پیشروی آب دریا توسط رسوبات پوشیده می شود . مانند رسوبات دلتای " می سی سی پی " که فسیل های گونا گونی در خود دارند.  درایران سنگ های تریاس بالائی _لیاس  حائز شرایط آب و هوای گرم و مرطوب و وفور گیاهان و شرایط دلتایی می باشد . سنگ های تریاس در حوزه البرز دارای آثار ذغالسنگی است . در محیط دلتایی سنگ های غالب سنگ های رسوبی می باشد که رسوبات  تخریبی را ( شیل ، ماسه سنگ ، کنگلومرا ) شامل می گردد. در محیط راکد و کم انرژی  رسوبات غالب شیل ها هستند زیرا دانه ریز و نیاز به محیط راکد دارند ( مانند محیط البرز )

نحوه تمرکز و انباشتگی آثار گیاهی در محیط رسوبی :

1)   اتوکتون  ( درجازا ) : آثار  و بقایای گیاهی در محل زندگی در داخل رسوبات دفن شده و قرار می گیرند یکی از نشانه های اتوکتون بودن ،عمودی دفن شدن ساقه گیاهان در رسوبات است ( مانند سنگ های تریاس بالائی _لیاس بعد از پل غزنوی در جاده شاهرود به آزادشهر گرگان )

2)   آلوکتون ( نابرجا ) : بقایای گیاهی توسط رسوبات حمل شده که یکی از نشانه های آن افقی دفن شدن ساقه گیاهان است . ( مانند سنگ های کربناته کربونیفر زیرین البرز در ناحیه دامغان که دریک محیط کم عمق نهشته شده اند .