نتایج یک مطالعه که در انگلستان انجام شده است، نشان میدهد که فناورینانو میتواند استفاده از منابع انرژی تجدیدناپذیر و انتشار گازهای گلخانهای را کاهش دهد.
به گزارش پایگاه اینترنتی فناوری نانو، این مطالعه توسط سازمان "دفرا" ( (Defraکه سازمانی در زمینه امور کشاورزی، غذا و محیط زیست انجام شده است.
در این مطالعه کاربردهای فناورینانو در زمینههایی از قبیل افزودنیهای سوخت، پیلهای خورشیدی (فوتوولتائیک)، اقتصاد هیدروژنی و ذخیره الکتریسیته مورد بررسی قرار گرفته است.
این بررسیها نشان میدهد که فناورینانو میتواند انتشار گازهای گلخانهای را تا بیش از %۲در حال حاضر و بیش %۲۰تا سال ۲۰۵۰کاهش دهد.
همچنین افزودنیهای نانو ذرهای نشان دادهاند که میتوانند راندمان سوخت موتورهای دیزلی را تا تقریبا %۵افزایش دهند، در نتیجه انتشار CO2در انگلستان ۲تا ۳میلیون تن در سال کاهش مییابد. این موضوع میتواند فورا در نیروگاههای دیزلی انگلستان اجرا شود.
هر چند ابتدا باید نگرانیها مرتبط با سلامتی ناشی از تماس با نانوذرات آزاد در گازهای خروجی دیزلی، رفع شود.
برای این منظور توصیههایی شده است که عبارتند از آزمایشهای سمیت شناسی جامع و آزمایشهای عملکرد مستقل کمککننده برای نشان داده سود محیطی آن.
از سوی دیگر قیمت بالای پیلهای خورشیدی مانع استفاده از آنها برای تولید انرژی از منابع تجدیدپذیر میشود.
اما فناورینانو میتواند باعث کاهش قابل توجه هزینه تولید پیلهای خورشیدی شود.
اگر یک شبکه تولید برق از انرژی خورشیدی، بتواند %۱کل نیازهای برق را تولید کند، انتشار گاز گلخانهای CO2مثلا در انگلستان سالانه تقریبا ۱/۵ تن کاهش مییابد.
وسایل نقلیه مبتنی بر سوخت هیدروژنی میتوانند انتشار همه آلایندههای مضر را از وسایل نقلیه حذف کنند.
یکی از مشکلات اصلی اقتصاد مبتنی بر هیدروژن، ذخیره هیدروژن است که فناورینانو میتواند کمک زیادی برای رفع این مشکل بکند، نانوساختارهایی از قبیل نانولولههای کربنی، فولرینها و غیره، توان بالقوهای در ذخیرهسازی هیدروژن دارند.
همچنین فناورینانو در پیل سوختی که در آن انرژی ناشی از سوخت هیدروژن به برق تبدیل میشود کاربرد دارد، مثلا نانوکاتالیستها میتوانند عملکرد آنها را بهبود دهند.
اگر هیدروژن به عنوان منبع انرژی استفاده شود، انتشار گاز گلخانهای CO2که در انگلستان سالانه ۱۳۲میلیون تن است، به طور کامل حذف میشود.
ارسال : بیتا شاه کرمی
هیات بیندولتی تغییر آب و هوا (IPCC) در سال 1988 بوسیله سازمان ملل متحد، سازمان هواشناسی جهانی (WMO) ، و برنامه محیطزیستی سازمان ملل (UNEP) ایجاد شد تا خطر تغییر آب و هوای کره زمین در نتیجه فعالیت های انسانی را ارزیابی کند
IPCC خود به انجام پژوهش نمیپردازد و تغییرات آب و هوایی و پدیدههای مربوط را نیز پایش نمیکند.
یکی از فعالیتهای اصلی IPCC که مقر اصلی آن در ژنو است، انتشار دادن گزارشهای ویژه درباره موضوعات مربوط به اعمال "پیمان چارچوب سازمان ملل برای تغییر آب و هوا" (UNFCCC) است.
UNFCCC یک معاهده بینالمللی است که امکان تغییرات آب و هوایی زیانبار در کره زمین (پدیده گرمایش جهانی) را تصدیق میکند: اجرای این معاعده نهایتا به پروتکل کیوتو در این باره منتهی شد.
گزارشهای IPCC به طور گستردهای تقریبا در هر مباحثهای درباره تغییرات آب و هوایی کره زمین مورد استناد قرار میگیرد.
IPCC تنها به روی دولتهای عضو سازمان هواشناسی جهانی و برنامه محیطزیستی سازمان ملل گشوده است.
اقدامات ملی و بینالمللی برای مقابله با تغییرات آب و هوایی عموما این هیات را به عنوان مرجع اعتبار تلقی میکنند.
همه گزارشهای فنی IPCC مورد بازبینی گسترده علمی قرار میگیرند. خلاصه این گزارشها (تحت عنوان چکیده برای سیاستگذاران) است که بیشترین توجه رسانهای را جلب میکند و شامل بازبینی دولتهای شرکتکننده در هیات علاوه بر بازبینی علمی است.
ریاست IPCC از سال 2002 تاکنون به عهده "راجندرا پاچوری" بوده است.
IPCC به همراه ال گور معاون سابق رئیس جمهور آمریکا برنده جایزه صلح نوبل 2007 شد
حتماً چیزهایی در مورد گرمایش جهانی شنیدهاید: افزایش دما، آب شدن یخها و افزایش سطح آب دریاها در آیندهای نزدیک. اما تغییر آب و هوای زمین حتی حالا هم اثرات عجیبش را بر زندگی ما گذاشته است
ادامه مطلب ...